ಕಿಟಕಿಯ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಿತ್ತಂದು,
ಸುತ್ತಲು ಕತ್ತಲೆ ಸುರಿದಿತ್ತಂದು,
ಚಂದಿರನಡಿಯಲಿ ಮೆರೆದಿತ್ತೊಂದು.
ತಾರಕೆ ಬಾನಿನೊಳು.
ಮಂಚದ ಮೇಗಡೆ ಅವಳಿಗೆ ನಿದ್ದೆ,
ನನಗೋ ಎಚ್ಚರ ಓದುತಿದ್ದೆ.
ಬೇಸರವಾಯಿತು ಮಲಗಲು ಎದ್ದೆ,
ಎಲ್ಲವು ಸುಮ್ಮನಿರೆ
ಬಂದಿತು ಮುತ್ತನು ಕದಿಯುವ ಬಯಕೆ,
ಮೋಸವು ತಿಳಿದರೆ ಮುನಿಯಳೆ ಈಕೆ?
ಎನ್ನುವ ಅಂಜಿಕೆ
ಚಂದಿರ, ಜೋಕೆ…ಎಂದೆಚ್ಚರಿಸುತಿರೆ.
ತಾರೆಗಳೆಲ್ಲ ನೋಡುವುದೆಂದು,
ಕಿಟಕಿಯ ಬಾಗಿಲ ಬಂಧಿಸಿ ಬಂದು,
ಉರಿಯುವ ದೀಪವು ಅರಿಯುವುದೆಂದು,
ಆರಿಸಲೆಳೆಸಿದೆನು.
ಕಂಡರೆ ದೀಪವು ಹೇಳುವುದೇನು,
ಎಂದೆನ್ನನು ಮೈ ದಡವಿದುದೆಲರು.
ದೀಪವು ಇನ್ನು ಹೊಸತಿದು ಎಂದು,
ಮೌನದಿ ಬೆಳಗಿದುದು.
ಮೂಡಣ ಬೆಳಕಿನ ಬಾಗಿಲ ತೆರೆದು,
ಬಂದಳು ಉಷೆ ಪನ್ನೀರ್ಮಳೆಗರೆದು.
ನಕ್ಕಳು ಇಂದಿರೆ ಏತಕೆ ಎನಲು,
ದೀಪವ ನೋಡಿದಳು.
- ಕೆ.ಎಸ್. ನರಸಿಂಹಸ್ವಾಮಿ
No comments:
Post a Comment